In de wereldwijde voedingsindustrie is het begrijpen van Incoterms (International Commercial Terms) belangrijk voor een soepele handel tussen kopers en leveranciers. Deze gestandaardiseerde regels, opgesteld door de International Chamber of Commerce (ICC), definiëren de verantwoordelijkheden van verkopers en kopers in internationale handelscontracten. Incoterms geven aan wie verantwoordelijk is voor verzending, verzekering, douanerechten en risico in elke fase van de transactie.
Voor B2B voedingsbedrijven kan het kiezen van de juiste Incoterm het verschil betekenen tussen een soepele transactie en kostbare misverstanden. Of u nu handelt in bulkgranen, diepvriesvoedsel, speciale ingrediënten of verwerkte producten, het gebruik van de juiste Incoterm zorgt voor duidelijkheid in kostenverdeling, leveringsverplichtingen en juridische verantwoordelijkheden.
Incoterms zijn een wereldwijd erkende set handelsvoorwaarden die de rollen en verplichtingen van kopers en verkopers in internationale transacties definiëren. De nieuwste versie, Incoterms 2020, bevat 11 voorwaarden die de overdracht van risico, kosten en verantwoordelijkheid voor transport regelen.
Sinds hun introductie in 1936 zijn Incoterms periodiek bijgewerkt om veranderingen in de wereldhandel weer te geven. De meest recente versie, Incoterms 2020, verduidelijkt verantwoordelijkheden bij internationale transacties, waardoor het voor voedingsbedrijven gemakkelijker wordt om handelslogistiek te navigeren. De volledige details en officiële regels zijn te vinden op deICC's officiële website.
Volgens de International Chamber of Commerce (ICC) Incoterms 2020 zijn er 11 Incoterms die de verantwoordelijkheden van kopers en verkopers in de internationale handel definiëren. Deze Incoterms zijn onderverdeeld in twee groepen:
In deB2B voedselindustrie, Incoterms zijn bijzonder belangrijk omdat ze:
Een slecht gekozen Incoterm kan leiden tot onverwachte kosten, vertragingen en mogelijke bederf van producten, waardoor het cruciaal is voor voedingsbedrijven om voorwaarden te kiezen die aansluiten bij hun verzend- en logistieke strategieën.
Bij het kiezen van een Incoterm moeten voedingsbedrijven rekening houden met:
Bijvoorbeeld, eenEuropese distributeur die biologische cacao uit Afrika betrektzou kunnen verkiezenCIFom ervoor te zorgen dat de zending verzekerd is en wordt afgeleverd bij hun lokale haven, terwijl eenbulk Rijst exporteur uit Aziëzou kunnen kiezen voorFOBom hun risico te beheren.
Het kiezen van de verkeerde Incoterm kan leiden tot kostbare fouten, vertragingen bij verzending en onnodige risico's. Een van de meest voorkomende fouten is het kiezen van een ongeschikte Incoterm voor bederfelijke producten. Bijvoorbeeld, vertrouwen op termen zoals EXW (Ex Works) of FOB (Free on Board) zonder rekening te houden met de logistiek die nodig is voor temperatuurgevoelige voedingsmiddelen kan zendingen blootstellen aan verhoogd risico. Als de koper geen controle heeft over gekoeld transport, kunnen de goederen bederven voordat ze hun bestemming bereiken.
Een ander veelvoorkomend probleem is het misverstaan van kostenverantwoordelijkheden tussen de koper en verkoper. Sommige bedrijven slagen er niet in om extra kosten zoals invoerrechten, verzekering of binnenlands transport te berekenen, wat leidt tot onverwachte financiële lasten. Bijvoorbeeld, een koper die akkoord gaat met een CIF (Cost, Insurance, and Freight) contract kan aannemen dat alle kosten gedekt zijn, om bij aankomst te ontdekken dat lokale havenafhandeling en invoerrechten nog steeds hun verantwoordelijkheid zijn.
Het niet zorgen voor een juiste verzekeringsdekking is een andere fout, vooral bij gebruik van CIF. Hoewel CIF vereist dat de verkoper verzekering verstrekt, is de minimale dekking mogelijk niet voldoende voor voedselproducten met een hoge waarde of die fragiel zijn. Kopers moeten altijd de verzekeringsvoorwaarden verduidelijken en aanvullende dekking overwegen ter bescherming tegen onvoorziene incidenten zoals schade of besmetting tijdens het transport.
Tot slot kan het negeren van land-specifieke douaneregels leiden tot vertragingen bij de inklaring, boetes of zelfs afwijzing van de zending. Sommige landen hebben strikte invoerregels voor voedselveiligheid, etikettering en certificering, en het kiezen van een Incoterm zonder rekening te houden met deze vereisten kan de handelsactiviteiten verstoren. Om dit te voorkomen, moeten bedrijven ervoor zorgen dat hun gekozen Incoterm aansluit bij het regelgevingskader en de invoerprocedures van het bestemmingsland.